zanurzając palec w miodzie

Nie na darmo niektórzy nazywają miód płynnym złotem. Moja fascynacja heksagonalnymi kształtami doprowadziła pewnego dnia do tego, że wymyśliłam sobie pierścionek. Złoty, pusty plaster miodu. Forma popularna, szczególnie we wnętrzach; mnie pomysł prostego pierścionka wydał się idealny. Ostatnio odkrywam w sobie pewnego rodzaju ciąg ku minimalizmowi - chociażby w przypadku biżuterii...

Projekt to jedno. Realizacja - drugie. Jubilerem nie jestem, nie znam się na przetapianiu złota i innych tego rodzaju czynnościach. Swoim pomysłem podzieliłam się ze znajomą, która posiada i wiedzę, i zdolności w tej materii. Wspólnymi siłami narodził się pierścionek, który mieliście możliwość zobaczyć  TUTAJ. W takich chwilach cieszę się, że istnieją ludzie gotowi zmierzyć się z tematem, nie boją się wyzwań, nie znają słów "nie da się". (W tym miejscu mogłabym opowiedzieć o swoim projekcie komody dla synka - miała mieć szufladki w kształcie poszczególnych klocków z gry tetris - ale nabiorę wody w usta. Znajomy stolarz stwierdził, że lepiej pomysł zarzucić. Widać nie każdy lubi eksperymentować, szukać nowych rozwiązań. Cieszę się, że w przypadku pierścionka było inaczej... :)) Takie chwile sprawiają, że mam ochotę wdrażać kolejne projekty, nie boję się własnych pomysłów, nie uważam wszystkich za niemożliwe. Bo wszystko może się wydarzyć - wystarczy czasem tylko trafić na kogoś, kto nas zrozumie i wesprze :).

Jako "modele" wystąpiły w sesji trójkątne pudełeczka od Snug Studio - hołdujące zasadzie DIY: trzeba je wyciąć, złożyć i skleić samodzielnie. Co zrobiłam ze skrawków grubego, świetnej jakości papieru, z którego są wykonane - zdradzę już niebawem... ;)

pierścionek - mój indywidualny projekt, realizacja: Zapotoczna Design

pudełko szklane (1/3 kompletu) - AgnethaHome

trójkątne pudełka tekturowe - Snug Studio

plakat z jelonkiem rogaczem - Kinkallo (mój mistrz drugiego planu ;))